Zeszyty.

Zbierają się we mnie.
Zapisują. Mniej lub bardziej czytelnym pismem.

Wpływają.
Zawiązują liny. Port.

Wpadają.
Plączą się. Płatki śniegu we włosach.


Oddycham nimi.
Prześwitują przeze mnie.

Jestem w nich.
Jestem przezroczysta.


Noszę w sobie zeszyty.

Fenkuł z obrazka

fenkuł
2 łyżki sklarowanego masła
50 ml białego wina
łyżeczka cukru
szczypta soli morskiej z dodatkiem kwiatów lawendy

garść bazylii
garść kolendry
garść mięty
kilka orzeszków piniowych
szczypta soli morskiej
szczypta czarnego pieprzu

Odcinam zewnętrzne liście fenkułu. Obieram łykowatą, zewnętrzną część liści. 

Zieloną nać odcinam i zostawiam.

Fenkuł kroję pionowo na 4-6 części. Na patelni rozgrzewam masło i smażę powoli cząstki fenkułu przez 15 minut. W tym czasie solę je i obracam kilka razy. Następnie zalewam je winem i duszę, aż wino odparuje.

Przekładam fenkuł do ceramicznego naczynia, posypuję cukrem i wkładam do nagrzanego do 190 stopni C piekarnika i piekę do czasu aż fenkuł się przyrumieni, a cukier lekko skarmelizuje.

Orzeszki piniowe prażę na patelni. Ucieram je w moździerzu razem z ziołami i odrobiną soli oraz świeżo zmielonego pieprzu. 

Cząstki fenkułu układam na plamie zielonego sosu i posypuję nacią. Jak na obrazku.

Gdzieś na polach pomiędzy Warszawą a Krakowem, jadąc spóźnionym pociągiem, trzymałam w dłoniach Magazyn Smak. Wydawało mi się w tamtej chwili, że zimowy piknik z kart Magazynu  (jakich kart - papier Munken, na którym Magazyn został wydrukowany jest bowiem piękny) i śnieg, który prószył za oknem są ostatnią białą odsłoną przedwiośnia.

Moje oczy łowiły zieleń. Strona 133. Fenkuł z kopenhaskiej restauracji Manfreds & Vin.

Fotografia zapisała się w mojej pamięci. Zielona plama.

Niecierpliwie czekam zielonej wiosny. 

Widziałam już pierwsze pąki zawiązane na drzewie. Przykrył je śnieg. Ściął mróz.

Pomiędzy pisaniem w niedzielne popołudnie odtworzyłam zapisany w pamięci obrazek.

Oparłam się częściowo na przepisie Agnieszki i Marcina Kręglickich z książki "W kuchni u Kręglickich" na fenkuł powoli smażony na sklarowanym maśle. Resztę podpowiedziała wyobraźnia.

Ślizgające się po zapisywanych słowach promienie słońca, sprawiły, że gdy wyjęłam fenkuł z piekarnika za oknem stawał się niebieski zmierzch.